Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά…

 

Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά…*

του Νίκου Ανδρείου

Έρχεται κάποτε η ώρα, η κρίσιμη ώρα, που πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου. Που πρέπει να χαράξεις νέα σύνορα εντός σου. Που πρέπει να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Που πρέπει να δεις τη ζωή σαν την πιο αγαπημένη σου ερωμένη, σύντροφο, σύζυγο, αδελφή και Μάνα. Που πρέπει να παραιτηθείς ή να «παραιτηθείς» από ό,τι και όποιον/όποιους δεν σε αγαπά/ουν, δεν σε σέβεται/σέβονται και από ό,τι δεν σου ενσταλάζει ανθρωπιά στα σκοτεινά και σκιώδη σημεία της ύπαρξης σου!

Και τότε… μέσα στον οδυρμό, την ενσυναίσθηση, τα συναισθήματα, το ψυχικό σου «πλέγμα» και την αντάρα -σαν του σκαρπέλου στο γρανίτη-, ίσως πεις: «Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά…»

Όσο και αν ο κόσμος μας είναι ζοφερός, αποπνικτικός, «ενάντιος», υποκριτικός, απάνθρωπος, «αυτιστικός», ζηλόφθων και πνιγηρά αδιάφορος ∙ η απάντηση είναι κανείς!

Κανείς δε μπορεί να κυνηγήσει εσένα, εμένα, εμάς και τη Ζωή μας, αν δεν φοβηθούμε, «ασεβώς», τον ίδιο μας τον εαυτό και τα πιστεύω μας.

Είναι: Σαν να αναγνωρίζεις ότι η μόνη θεραπεία επί γης και ουρανού είναι ο Έρωτας δύο σωμάτων που σχεδόν εξαϋλώνονται πυρακτωμένα από ΑΓΑΠΗ. Σαν καμία σύμβαση να μην μπορεί να σε γελοιοποιήσει κάνοντάς σε να επιβιώνεις... χωρίς πράγματι να ΖΕΙΣ. Σαν τα παιδιά σου να είναι κορυφές πανύψηλων βουνών που οφείλεις να ανέβεις ατενίζοντας το μέλλον σας και όχι κρεμνοί ευθύνης που τελικά κατακρημνίζεσαι. Σαν καμία τύψη ή ενοχή να μην μπορεί να σε πνίξει στον «ύπνο» σου. Σαν σε ένα παιγνίδι κλέφτες και αστυνόμους, κάποιος να αρνηθεί να είναι ένα από τα δύο. Σαν μία εξουσία να μην έχει ποιον να εξουσιάσει. Σαν ένας φόβος ή φοβία να μη βρίσκει πουθενά -μέσα σου- να «φωλιάσει». Σαν ένα ψέμα να μη μπορεί να γίνει πιστευτό, ούτε από αυτόν που το λέει. Σαν καμία βεβαιότητα να μην είναι αναγκαία από κανέναν. Σαν το οξυγόνο να σου ήταν άγνωστο, ακόμα και αν σε κρατούσε στη Ζωή που δεν ζούσες!

Τότε… παραιτείσαι ή «παραιτείσαι» από ό,τι σε κυνηγούσε και αν θες -για πλάκα- το κυνηγάς εσύ!!!

Μόλις… έχεις στείλει στο Διάολο όλα και όλους -να έχει και αυτός ο καψερός λίγη παρέα- και αγκαλιάζεις τη νέα σου Ζωή που δεν την κυνηγά κανείς και τίποτα!..

 

 

* Τραγούδι «Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά», Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πηγή εικόνας: https://bit.ly/2WfnntQ

Subscribe στο κανάλι Νίκος Ανδρείος: http://bit.ly/2k9mlPf
Like us on Facebook: http://bit.ly/2zMQZFk
Follow us on Twitter: http://bit.ly/2BjUi32
Follow us on Instagram: http://bit.ly/2hYQtbS
Official Website: https://www.nikosandreios.com/gr/

---

Η Παρούσα δημοσίευση προστατεύεται από την κείμενη Ελληνική και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαιωμάτων! Απαγορεύεται η έντυπη αναδημοσίευσή της, συνολικά ή επί μέρους, χωρίς έγγραφη άδεια του Συντάκτη της. Οποιαδήποτε ηλεκτρονική αναδημοσίευση οφείλει να αναφέρει ρητά το Site-Blog: www.nikosandreios.com και τον εκάστοτε Συντάκτη της δημοσίευσης.