ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Δημοσιεύτηκε στις 12/02/2019    

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

«Ο Χρόνος σταματά» του Donald Margulies, Θέατρο «Κάτω από τη Γέφυρα»

Του Νίκου Ανδρείου

Ο Ντόναλντ Μάργκουλις/Donald Margulies (Αμερικανός πολυβραβευμένος θεατρικός Συγγραφέας & καθηγητής Αγγλικών και Θεατρικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Yale), αναντίρρητα, μέσα από το έργο του μας φέρνει «αντιμέτωπους» με το ίδιο μας τον εαυτό, υφαίνοντας ένα ιδιότυπο «ενώπιος ενωπίω» που εδράζει: Στη μνήμη και τις παγίδες της, την απώλεια και τη διαχείρισή της, την εφευρετική-επιλεκτική  αμνησία που μας κατατρύχει, το φαντασιακό με το πραγματικά γενόμενο, τις κοπιώδεις αυτό-διαιρέσεις μας με σκοπό τη νομιζόμενη ιδεατά ιδανική κατάσταση, το κοινωνικοπολιτικό «περιβάλλον» και τέλος το «αισθηματικό συμπίλημα» των ανθρώπινων σχέσεων εντός του 20ου- 21ου Αιώνα. Τα κείμενά του «αναπνέουν» μέσα από την προβληματική των μεγάλων ζητημάτων και ερωτημάτων της σύγχρονης εποχής, θέτοντάς μας σε κίνηση και αμφιταλάντευση σε σχέση με τις βεβαιότητές μας και την τρέχουσα Ηθική, Υπαρξιακή και Συναισθηματική μας υπόσταση. Το θεατρικό έργο «Ο Χρόνος σταματά» (Time Stands Still, 2009), είναι μία αντιπολεμική κραυγή που ασκεί κριτική μέσα από αιχμηρούς διαλόγους, χιούμορ, πάθος και κυνισμό -έχοντας ως επίκεντρο τη  Sarah και τον James, τον Richard και την Mandy-. Αλήθεια… υπάρχει άλλο έμβιο ον πιο ταυτισμένο με τον πόλεμο στον πλανήτη, όσο ο άνθρωπος;

[…]Πρόκειται για ένα αντιπολεμικό έργο, γεμάτο αιχμηρούς διαλόγους και χιούμορ.
Η ιδέα του πολέμου «αιωρείται» σε όλη τη διάρκεια του έργου, όπως και η κριτική που το έργο ασκεί στην κατευθυνόμενη δημοσιογραφία και στον ύποπτο ρόλο των εκδοτικών συγκροτημάτων που τρέφονται από κάθε αναταραχή που – δυστυχώς – δεν ανιχνεύεται μόνο στις εμπόλεμες ζώνες.
Η Σάρα, αναρρώνει μετά τον σοβαρό τραυματισμό της στον πόλεμο στη Συρία, που κάλυπτε σαν φωτορεπόρτερ. Μαζί της, ο Τζέιμς, ο σύντροφός της, πολεμικός ανταποκριτής του C.N.N., συγγραφέας και ακτιβιστής.
Η επίσκεψη του 55χρονου Ρίτσαρντ, εκδότη και φίλου του Τζέιμς και μέντορα της Σάρας και της 25χρονης συντρόφου του, φωτίζουν δύο εντελώς διαφορετικές στάσεις ζωής, εξαιρετικά αναγνωρίσιμες στην εποχή μας.
Απ’ τη μια οι “ψαγμένοι” με ενοχές για ένα κόσμο που σπαράσσεται καθημερινά κι απ’ την άλλη οι “χαρούμενοι” που ονειρεύονται και κάνουν σχέδια για το μέλλον.
Μια απλή, ανθρώπινη και κατανοητή ιστορία, για τέσσερις σολίστες ηθοποιούς.
[…](Πηγή: www.katoapotigefyra.gr )

Συντελεστές

Τη Μετάφραση υπογράφει η Ελένη Ρεπούσκου, κάτι που ως Ηθοποιός η ίδια, ερμηνευτικά κατέχει εκ των έσω και μεταφραστικά κάνει άρτια και με προσήλωση -σε σχέση με το μήνυμα και την προβληματική του έργου-. Ο Νίκος Δαφνής σκηνοθετεί με όραμα που εδράζει στην «πυρηνική ουσία» του έργου και στην «ετερότητα» των Ηθοποιών -ως πρόσωπα-, κάνοντας, κατ’ εμέ, μία από τις πιο επιτυχημένες διανομές ρόλων! Είναι πολύ σημαντικό ο θεατής να απολαμβάνει τους κόπους των Ηθοποιών (προετοιμασία, ανάγνωση, πρόβες, παίξιμο) που εδράζει στο σεβασμό και την ουσιαστική διάδραση μεταξύ τους και αυτό ο Δαφνής το γνωρίζει καλά. Η ροή του έργου είναι εκπληκτική και οι φορτίσεις που προκαλούνται παραγωγικές για περαιτέρω σκέψη και εμβάθυνση. Ως υπεύθυνος του Θεάτρου  «Κάτω από τη Γέφυρα», φρονώ, οφείλει να κάνει κάτι για τα άβολα καθίσματα, είναι κρίμα να σε «αποσπούν» από έναν τόσο όμορφο και ζεστό χώρο, πόσο μάλλον από μία τέτοια παράσταση! Η Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου (Βοηθός σκηνοθέτης - Μουσική επιμέλεια) επενδύει αρμονικά με τα επιλεγόμενα μουσικά μέρη.Το Σκηνικό της Δέσποινας Βολίδη, είναι λειτουργικό, ευρηματικό και ατμοσφαιρικό, έτσι που να νομίζεις -ως θεατής-, πως παρακολουθείς σκηνές από τη λειτουργία ενός κανονικού σπιτιού και όχι θεατρικής σκηνής. Οι φωτισμοί του  Μπάμπη Αρώνη & Βασίλη Γιαννακόπουλου, εξυπηρετούν εξαιρετικά τις σκηνικές εναλλαγές και αξίζουν συγχαρητήρια.

Ηθοποιοί

Η Έλενα Τυρέα (Sarah), έχει αναμφίβολα μια επιβλητική και υποβλητική παρουσία με αρκετές «γωνίες», που λειαίνει περίφημα κατά την πλοκή της παράστασης με φειδώ και σύνεση. Μας εισάγει στον κόσμο της Σάρας ηφαιστειακά, όπως και ο χαρακτήρας που υποκρίνεται, έτσι που να ταυτίζεται. Ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος (James), πείθει σε όλο το εύρος των συναισθηματικών εναλλαγών που απαιτεί ο ρόλος του, εκπληρώνοντας όλα τα «προαπαιτούμενα» υποδειγματικά. Ο Κώστας Κλάδης (Richard), αποτελεί, αξιοσημείωτα,  την κυνική φωνή της αλήθειας με όσα εμπεριέχει η σύγχρονη εποχή και οι ανθρώπινες σχέσεις -όποιου τύπου-, ακόμα και αν μας προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα… Και τέλος, η Χριστίνα Σιώμου (Mandy), μας «ξεναγεί» από την… ανωριμότητα στην ανάληψη των ευθυνών μας, δια της τεκνοποιίας της, έτσι που να αναρωτιόμαστε αν είναι το ίδιο πρόσωπο, στο 1ο και στο 2ο μέρος της παράστασης και τανάπαλιν.

Συγχαρητήρια  σε όλους…


Συντελεστές

Μετάφραση: Ελένη Ρεπούσκου
Σκηνοθεσία: Νίκος Δαφνής
Σκηνικό : Δέσποινα Βολίδη
Βοηθός σκηνοθέτης – Μουσική επιμέλεια: Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου
Φωτογραφίες: Μαριέτα Ρούσσου
Video: Γιώργος Γιαννακόπουλος
Φωτισμοί: Μπάμπης Αρώνης, Βασίλης Γιαννακόπουλος
Αφίσες & Social Media: Γιώργος Φερμελετζής
Δημόσιες σχέσεις: Eιρήνη Λαγούρού

Ερμηνεύουν:
Κώστας Κλάδης, Αυγουστίνος Ρεμούνδος, Έλενα Τυρέα και Χριστίνα Σιώμου.

Πηγή Φωτογραφίας: www.katoapotigefyra.gr


 

Subscribe στο κανάλι Νίκος Ανδρείος: http://bit.ly/2k9mlPf
Like us on Facebook: http://bit.ly/2zMQZFk
Follow us on Twitter: http://bit.ly/2BjUi32
Follow us on Instagram: http://bit.ly/2hYQtbS
Official Website: https://www.nikosandreios.com/gr/