ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Δημοσιεύτηκε στις 26/01/2019    

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

«Φράνκι & Τζόνι» του Terrence McNally, Θέατρο «Altera Pars»

Του Νίκου Ανδρείου

Ο Terrence McNally (Πολυβραβευμένος Αμερικανός Θεατρικός Συγγραφέας & Σεναριογράφος, 1938 - ), αναντίρρητα, είναι, ένας από του σημαντικότερους Δραματουργούς του 21ου Αιώνα -έως και σήμερα-, με πολυσχιδές και πολυεπίπεδο έργο, που περιλαμβάνει: Θεατρικά έργα, Μουσικά Θεατρικά έργα, Όπερες, Ταινίες και Τηλεοπτικές σειρές. Τα ανθρώπινα Πάθη, τα ορμέμφυτα Λάθη και  ο Έρωτας,  αποτελούν τον «Πυρήνα» του Έργου του με κορυφογραμμή, πάντα, τον Άνθρωπο ως ετερότητα στην «Κοινωνία των Προσώπων» ∙ έτσι, που να τον έχουν καταδείξει έναν από τους σημαντικότερους δραματουργικούς ψυχογράφους, των καιρών μας. Η αγάπη/μελέτη του McNally στον Shakespeare είναι διακριτή και ευρέος γνωστή. Στο Θεατρικό του έργο «Φράνκι & Τζόνι» (Frankie and Johnny in the Clair de Lune, 1987, βραβεία: Obie Award 1988 & Drama desk award 1987-1988) δε, θα έλεγα πως υπάρχει «εγκιβωτισμός» της «ουσίας» δύο Σαιξπηρικών αριστουργημάτων, της παγκόσμιας Δραματουργίας («Άμλετ» & «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»), έτσι, που ο McNally να καταδεικνύεται «maître de la composition» (Μτφ.: Μαιτρ της σύνθεσης).

Μία συναισθηματική κωμωδία που μας προσκαλεί να ξαναερωτευθούμε χωρίς φόβο και μόνο με πάθος. Εκείνος είναι πρώην κατάδικος για μικροαπατεωνιές...Εκείνη ήρθε στη Νέα Υόρκη για να βρει τον δρόμο της. Εκείνος ψάχνει για ένα καινούριο ξεκίνημα παλεύοντας με τη μοναξιά του. Εκείνη κλείστηκε στον εαυτό της και ζει χωρίς φίλους, μακριά και από τα όνειρα της. Ο Τζόνι είναι μάγειρας στο συνοικιακό εστιατόριο. Η Φράνκι είναι σερβιτόρα. Μια παθιασμένη νύχτα ενώνονται... Η Φράνκι θέλει να διαγράψει τη βραδιά. Φοβάται. Έχει πληγωθεί στο παρελθόν και είναι απογοητευμένη. Ο Τζόνι θεωρεί πως έχει βρει την αδελφή ψυχή του… Θα καταφέρει να κάμψει τις αντιστάσεις της και να κερδίσει την καρδιά της; ( www.alteraparstheater.gr)

Για την παράσταση

Ο Γιώργος Σκεύας (Μετάφραση – Σκηνοθεσία, Σχεδιασμός σκηνικού και φωτισμών, επιμέλεια κοστουμιών), αναμφίβολα έχει κάνει εξαιρετικά προσεγμένη δουλειά, σε όλους τους τομείς ευθύνης του, αν και πριν δω την παράσταση είχα αρκετές επιφυλάξεις σε σχέση με τον «πολυ- παραγοντισμό» του. Με διάψευσε και χαίρομαι για αυτό! Η Μετάφραση, φρονώ,  απηχεί και υπηρετεί  το όραμα του Συγγραφέα. Η Σκηνοθεσία, «ακουμπά» εδραία στην Αγγλική Θεατρική Σχολή. Με αριστουργηματικά συντιθέμενη, τη γρήγορη –ενίοτε- ροή και την κοφτή εκφορά των διαλόγων -σαν ριπές όπλων-, έτσι, που να θυμίζουν παράλληλους μονολόγους, αντίθετης φοράς, που εντέλει ενώνονται… σε πείσμα κάθε ετεροπροσδιορισμού των ηρώων. Το σκηνικό, αρχικά ξενίζει με την «πολυμορφικότητά» του, ωστόσο, σε υποβάλει στους «ρυθμούς» και τις «γωνίες» του, με την «νοητή σκάλα και μπαλκόνι» του «Ρωμαίο» (Τζόνι) και της «Ιουλιέτας» (Φράνκι) να… «γιατρεύουν πληγές» ηθοποιών – κοινού, απαράμιλλα! Φωτισμός και κοστούμια άρτια. Η Μουσική – σύνθεση ήχων, της Σήμης Τσιλαλή, διαχέει Πάθος, Χρώματα, Πόνο, Αγάπη, Νοσταλγία, μα πάνω και πέρα απʾ όλα, το σφυγμό δύο ανθρώπων που θέλουν και έχουν την ανάγκη να αγαπηθούν… Μικρή «ένσταση» υποσημειώνω, για τη Μουσική επένδυση, στην αρχή του δεύτερου μέρους, όπου θεωρώ, πως αποστερεί… παρά προσδίδει.

Ηθοποιοί

Για τον Τάσο Ιορδανίδη και την Ιωάννα Παππά, έχω γράψει στο παρελθόν –με αφορμή την παράσταση «Άμλετ», Θέατρο «Άνεσις»-, πως δεν πρέπει να χωρίσουν ποτέ θεατρικά! Δεν το κρύβω και «απολογούμαι» για αυτό, πως άθελά μας, όσοι τους επευφημήσαμε ελέω «Άμλετ», ήταν σαν να εναποθέταμε και ένα τεράστιο βάρος στους ώμους τους. Όταν έχεις αγγίξει -σχεδόν- την κορυφή, με κάτι προηγούμενο, είναι σαν να σου απομειώνεται το κίνητρο για ό,τι μελλοντικό…  Και όμως, δεν είδα τίποτα από Άμλετ και Οφηλία, ακριβώς γιατί, τώρα, είναι:  η «Φράνκι και (ο) Τζόνι»… υπάρχει μεγαλύτερος θρίαμβος;


Ηθοποιοί:

Ιωάννα  Παππά – Τάσος Ιορδανίδης

Συντελεστές:

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Γιώργος Σκεύας

Σχεδιασμός σκηνικού και φωτισμών: Γιώργος Σκεύας

Μουσική - σύνθεση ήχων: Σήμη Τσιλαλή

Επιμέλεια κοστουμιών: Γιώργος Σκεύας

Βοηθός σκηνοθέτη: Αντώνης Αντωνάκος

Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας

 

Πηγή Φωτογραφίας:  www.alteraparstheater.gr