Νικηφόρος Βρεττάκος (1912-1991)
Μαζεύω τα πεσμένα στάχια
Μαζεύω τα πεσμένα στάχια να σου στείλω λίγο ψωμί,
μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ό,τι έμεινε απ’ τον ήλιο
να σου το στείλω να ντυθείς. Έμαθα πως κρυώνεις.
Την πράσινή σου φορεσιά να την φορέσεις την Λαμπρή!
Θα τρέξουν μ᾿ άνθη τα παιδιά. Θα βγουν τα περιστέρια,
κ᾿ ἡ μάνα σου με μια ποδιά, πλατιά, γεμάτη αγάπη!
Πάρε όποιο δρόμο, όποια κορφή, ρώτα όποιο δένδρο θέλεις
Μ᾿ ακούς; Οι δρόμοι όλης της γης βγαίνουνε στην καρδιά μου!
Μην ξεχαστείς κοιτάζοντας το φως. Τ᾿ ακούς;... Να ‛ρθεις!
Πηγή φωτογραφίας: http://bit.ly/2sGW6Tb
Η Παρούσα δημοσίευση προστατεύεται από την κείμενη Ελληνική και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαιωμάτων! Απαγορεύεται η έντυπη αναδημοσίευσή της, συνολικά ή επί μέρους, χωρίς έγγραφη άδεια του Συντάκτη της. Οποιαδήποτε ηλεκτρονική αναδημοσίευση οφείλει να αναφέρει ρητά το Site-Blog: www.nikosandreios.com και τον εκάστοτε Συντάκτη της δημοσίευσης.
