«Γράφημα…χρόνου»

Δημοσιεύτηκε στις 25/11/1970    

«Γράφημα…χρόνου»

Το Χρονογράφημα της Κυριακής (25/11/2018), του Νίκου Ανδρείου

«Της Καθαρίστριας το… κιγκλίδωμα»

Όταν δεσμεύεται η ατομική ελευθερία ενός ανθρώπου και φυλακίζεται, για όποιο αδίκημα, είναι σαν να ραπιζόμαστε όλοι στο πρόσωπο για την Κοινωνία που έχουμε «μορφώσει» και «συνθέσει» ή έτσι τουλάχιστον, φρονώ, ότι θα έπρεπε να αισθανόμαστε. Όταν φυλακίζεται ένας άνθρωπος με όλα τα συνεπακόλουθα και συμπαρομαρτούντα -ειδικά στις Ελληνικές φυλακές, κολαστήρια-, είναι σαν μία εκκωφαντική κλαγγή να δια σκορπά  τη ζωή του, ένα πυρωμένο σίδερο να βρίσκει μόνιμη θέση στην καρδιά του, ένας παγερός αέρας να φέρνει για πάντα το Χειμώνα και την καταχνιά στην ακρογραμμή της ύπαρξής του, μεταξύ Ουρανού και Γης! Ακόμα και αν αυτή η φυλάκιση διαρκέσει μία (1) ώρα.

Η σκέψη και η αναρώτησή μου, πάντα, μετά από το άκουσμα της είδησης είναι: Μήπως ο φυλακισμένος -είτε αφορά προφυλάκιση, είτε καταδίκη- είναι ΑΘΩΟΣ; Και η επωδός ακαριαία: «Καλύτερα εκατό (100) ένοχοι εκτός φυλακής, παρά ένας (1) αθώος εντός αυτής».

Ναι! Είναι σκληρότατη και απάνθρωπη τιμωρία η φυλάκιση, ελάχιστα δε σωφρονίζουσα τους παραβάτες του Νόμου. Αυτήν, ωστόσο, έχουμε…

Η καταδικασθείσα πρωτόδικα, καθαρίστρια, για απάτη και πλαστογραφία που παραπέμφθηκε με τον Ν. 1608/1950 για κατάχρηση Δημοσίου χρήματος, σε ποσό αντίστοιχο άνω των 150.000 ευρώ και επί μακρόν, είναι ένοχη! Η πράξη της (κατ’ εξακολουθητική επί 20 έτη) , είναι τετελεσμένη και ομολογημένη. Το Δικαστήριο, δε, πρωτόδικά της αναγνώρισε ελαφρυντικό  -ίσως και συνεπεία της λεγομένης  «ισάξιας αντιπαροχής»- και την καταδίκασε σε δέκα έτη φυλάκιση αντί ισοβίου καθείρξεως που επισείουν τα συγκεκριμένα αδικήματα.

Ερωτήματα προς σκέψη και στοχασμό:

Τί έπρεπε να κάνουν οι Δικαστές σε μία καταχραστή του Δημοσίου, να την αθωώσουν κερνώντας τη espresso στα Δικαστήρια;

Η απάτη εμφορείται από ταξική συνείδηση;

Η εν λόγω κυρία, εκπαραθύρωσε -«αξιοκρατικώς», κατά τα λοιπά βεβαίως- μία άλλη υποψήφια που είχε τα κατά Νόμον τυπικά προσόντα;

Όποιος αδικείται και «κολάζεται» από τη ζωή, οφείλει να καταλαμβάνει και μία θέση Kinder έκπληξη στο Δημόσιο;

Η Ισονομία και Ισοπολιτεία αποτελούν ελαστικές έννοιες, κατά το… «δοκούν» των δακρυϊκών πόρων της εκάστοτε ομάδας ή της πλειονοψηφίας;

Η ευαισθησία είναι «έδεσμα» a la carte;

Μετά από όλα αυτά που συμβαίνουν σε αυτή τη Χώρα, ένα είναι σίγουρο: Η κλάψα θα νικάει πάντα, διά του κοινού περί Δικαίου αισθήματος, την αξιοπρέπεια, η μάπα και το σφουγγαρόπανο τα Rolex και η -δήθεν ευαίσθητη- συναισθηματική «παραφροσύνη» τη Λογική!