Μινιόν… το πολυκατάστημα των Χριστουγέννων μας!
«Γράφημα...χρόνου»
Το Χρονογράφημα της Κυριακής (15-12-2019), του Νίκου Ανδρείου
"Μινιόν"… το πολυκατάστημα των Χριστουγέννων μας!
Έρχονται… πάντα εκείνες οι ημέρες, οι ώρες, οι στιγμές που θες να χουχουλιάσεις σαν μικρό παιδί στις καλές σου αναμνήσεις, στις χαρούμενες «ενστάσεις» της ζωής σου, στα γιορτιάτικα χρώματα των παιδικών σου χρόνων, στα μέρη (π.χ. πολυκατάστημα Μινιόν) ή τα βιώματα που σου έκαναν -ως παιδί- τόσο εντύπωση που άνοιξες το στόμα σου και έκανες ΟΥΑΟΥ -πριν τον Βαρουφάκη και χωρίς να είσαι Υπουργός-! Ξέρω, πως δεν είναι για όλους έτσι. Άλλοι δεν έχουν ούτε μία καλή στιγμή να θυμούνται και άλλοι θα έθαβαν με μεγάλη ευκολία ό,τι καλό έζησαν ως παιδιά για να ζήσουν απρόσκοπτοι το… δράμα τους· και κάποιοι τρίτοι θα επινοήσουν -σε σχέση με τις προσλαμβάνουσές τους- ό,τι τους είναι πιο κοντά… για να… αντέξουν όσα έζησαν ή δεν έζησαν ποτέ!
Για εμένα το πολυκατάστημα Μινιόν (περιοχή Ομονοίας Αθηνών), υπήρξε από τα πιο καθοριστικά εμπορικά τοπόσημα -εντός Ελλάδος- για τις εορταστικές και όχι μόνο αγορές. Και αυτό όχι γιατί δεν είχα άλλες προσλαμβάνουσες… αλλά γιατί αποτελούσε μία ψυχαγωγική εμπειρία μετά αγορών, χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο να μην μου αγοράσουν τίποτα. Στο Μινιόν πηγαίναμε… για τον αέρα που απέπνεε, για τα χαμογελαστά και ευγενικά πρόσωπα των εργαζομένων, για τα προσεγμένα και εξαιρετικά είδη προς πώληση σε πραγματικά καλές τιμές, για τα παιδικά Parties και Happenings (Μτφ.: ψυχαγωγικές συνεστιάσεις, εκπλήξεις) και τον πεντακάθαρο και πολυτελή χώρο του καταστήματος που αισθανόσουν ότι σου προσφερόταν… τέλος για τον εμβληματικό Γιάννη Γεωργακά, τον οραματιστή και δημιουργό του Μινιον. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την ευγένειά του καθώς πολλές φορές περιδιάβαινε τους ορόφους του πολυκαταστήματός του, για μία ζεστή «Καλημέρα», ένα τρυφερό χαμόγελο σε όλους… εργαζομένους, μικρούς και μεγάλους πελάτες.
Δεν θέλω να αναφερθώ στον καταστροφικό εμπρησμό* της 19ης Δεκεμβρίου του 1980 και τα όσα συνεπέφερε… Μου αρκεί -χαρούμενων αναμνήσεων ένεκεν!- να αναφέρω μερικές από τις παροχές του Γεωργακά στους εργαζομένους του : 25% -τουλάχιστον- υψηλότερες αποδοχές από τις συλλογικές συμβάσεις, επίδομα πρόωρης έλευσης στην εργασία, προικοδότηση εργαζομένων, επίδομα τοκετού πέραν των όσων όριζε η Εργατική Νομοθεσία, δωρεάν πρωινό για τους εργαζομένους (κουλούρια, καφέ, σάντουιτς), δωρεάν θαλάσσια μπάνια και εκδρομές για το προσωπικό κ.α.!
Δεν είναι τυχαίο που μία από τις πιο καλές μου αναμνήσεις ήταν το Μινιόν και τα όσα σήμαινε, πριν και μετά την επίσκεψή μας σε αυτό… δεν νομίζετε?
*Ο αείμνηστος και αξιομνημόνευτος Γεωργακάς, ακόμα και μετά την ολοσχερή καταστροφή του: Δεν απέλυσε κανέναν, πλήρωσε μισθούς και δώρο Χριστουγέννων μοιράζοντας ακόμα και καλάθι τροφίμων στους εργαζομένους, επαναλειτούργησε το Μινιόν δανειζόμενος και βάζοντας ό,τι είχε και δεν είχε για να αναστήσει το κουφάρι και τα αποκαΐδια του πολυκαταστήματός του από την αρχή σε χρόνο ρεκόρ!!!
